Nowa Jerozolima, dzisiejsza Góra Kalwaria, ze swoimi kościołami i kaplicami nie miała służyć wyłącznie jako miejsce kultu przeznaczone dla pielgrzymów. 350 lat temu założyciel miasta, biskup Stefan Wierzbowski wydał przywilej lokacyjny, w którym określił zasady osiedlania się w tym nowo powstałym świętym miejscu.
Mieszkańców miała cechować wysoka moralność, prawowierność i czynna pobożność. Mile widziani byli tu tylko katolicy („Ludzi podeyrzanych ani inszey wiary oprócz samey świętey katolickiey żadną miarą przechowywać nie będą”). Z uwagi na sakralny charakter miejsca fundator zakazał urządzania zabaw i biesiad w karczmach, za wyjątkiem wesel, które „jako najskromniej odprawować powinni". Gdyby natomiast w mieście ujęto jakiegoś groźnego przestępcę, należało go odesłać do Warszawy, aby tam był sądzony i stracony. W końcowej części tekstu, spisanej prawdopodobnie własnoręcznie przez samego Wierzbowskiego, zawarto zapisy zobowiązujący mieszkańców do wysyłania swoich dzieci na cowieczorną modlitwę do kaplicy.
Dokument fundacyjny z 1 stycznia 1972 r. zachował się w Archiwum Akt Dawnych - tu można go oglądać i czytać.
Wyświetlono: 480
