Przetrwa pamięć o spoczywających na cmentarzu w Sobikowie bohaterach. Dzięki współpracy burmistrza Arkadiusza Strzyżewskiego ze Szkołą Podstawową im. Feliksa Kapackiego w Cendrowicach będzie miał kto się opiekować mogiłą.
W tym miejscu pochowano dwójkę poległych w 1944 roku powstańców warszawskich: Joannę Wójcik (na zdjęciu) i Marcelego Majewskiego. Szukając informacji na ich temat, urząd gminy dotarł do siostry Joanny Wójcik ‒ 90-letniej pani Marianny z Warszawy.
„Siostra, która opiekowała się grobem, w tym roku zmarła. Z rodzeństwa zostałam tylko ja, a jestem stara i schorowana. Mój syn też jest chory” ‒ mówiła warszawianka. Burmistrz zdecydował, że należy pomóc, i zwrócił się z prośbą w tej sprawie do cendrowickiej szkoły. Placówka znajduje się w pobliżu cmentarza, a opieka nad powstańczą mogiłą byłaby dla uczniów lekcją patriotyzmu. Dyrektor podstawówki Halina Miesiak z radością wyraziła zgodę.
„Bardzo, bardzo dziękuję za pomoc!” ‒ nie ukrywa wzruszenia pani Marianna. Jest wdzięczna, że grób nie będzie opuszczony, a przede wszystkim ‒ że obecni i przyszli uczniowie przechowają pamięć o tych, którzy walczyli o niepodległość.
Joanna Wójcik była sanitariuszką Grupy Bojowej Armii Krajowej „Krybar”. Przyszła na świat 17 maja 1924 roku w Rososzy w sąsiedniej gminie Chynów. Do Powstania Warszawskiego przystępowała jako mieszkanka Warszawy i pracownica jednego z tamtejszych sklepów. Służyła na Powiślu oraz w szpitalach w Śródmieściu. 6 września 1944 r., podczas ewakuacji rannych, została ciężko poparzona wskutek eksplozji pocisku zapalającego. 14 września dwudziestolatka zmarła od tych ran w szpitalu przy ul. Hożej. W 1945 r. jej grób, znajdujący się pod murem pobliskiej posesji, odnalazł ojciec. Joannę Wójcik pochowano wówczas na cmentarzu w Sobikowie. Została odznaczona Warszawskim Krzyżem Powstańczym.
Marceli Majewski „Horyń” (nie udało się nam na razie dotrzeć do jego fotografii) był przyrodnim bratem ojca sanitariuszki. Urodził się w Dobiecinie koło Rososzy 16 stycznia 1906 roku. W Powstaniu ten urzędnik mieszkający w Warszawie walczył na Woli, Starym Mieście i w Śródmieściu, w szeregach Batalionu AK „Kiliński” oraz Grupy AK „Północ”. 25 sierpnia 1944 r., w wieku 38 lat, poległ w Pałacu Blanka. Towarzysze broni pochowali go przy ul. Hipotecznej. W 1945 r. ciało zostało ekshumowane i spoczęło na sobikowskiej nekropolii. Kaprala Majewskiego odznaczono Krzyżem Walecznych.
(Zdjęcie Joanny Wójcik ‒ zbiory Muzeum Powstania Warszawskiego).
Wyświetlono: 838
