22 sierpnia 2020 r. Państwowe Muzeum Etnograficzne w Warszawie otworzy wystawę opowiadającą o nadwiślańskim Urzeczu, zanikającym mikroregionie etnograficznym, o którym mieszkańcy Warszawy rzadko kiedy słyszeli. Opowieść o tym miejscu widziana jest z perspektywy pamięci i zbiorów jego współczesnych mieszkańców.
Urzecze usytuowane jest w sercu Mazowsza. To wąski, 40-kilometrowy pas ziemi nad Wisłą, który bezpowrotnie oddaje miejsce nowym zabudowaniom i odchodzi w przeszłość. – Dawne części mikroregionu etnograficznego zwanego Urzeczem - Saska Kępa, Zawady, Siekierki, okolice mostu Południowego - ulegają urbanizacji, procesom migracyjnym, nowoczesności. Postanowiłem sięgnąć do pamięci mieszkańców współczesnego Urzecza, by zachować resztki jego tożsamości – tłumaczy pomysłodawca i kurator wystawy Mariusz Raniszewski.
Prezentowana w Państwowym Muzeum Etnograficznym wystawa czasowa „Nad Wisłą, na Urzeczu” koncentruje się na historii mówionej współczesnych Łurzycoków pamiętających dawne zwyczaje, obrzędy i kulturę materialną. Wystawa pokazuje archiwalne i współczesne fotografie Urzecza i jego mieszkańców, nagrania z opowieściami o życiu na Urzeczu, filmy, stroje, przedmioty codziennego użytku i narzędzia służące np. do obróbki drewna. Na wystawie zobaczymy charakterystyczny motyw na kobiecym stroju wilanowskim z Urzecza, jakim jest czarny haft w floralne ornamenty, dowiemy się na czym polegała udana symbioza mieszkańców z rzeką, jak wyglądały domy budowane na tyrpach, czyli małych wzniesieniach nad Wisłą, podejrzymy też menu oryginalnej, lokalnej kuchni.
Pomysł tej wystawy związany jest z projektem „Zagubiona Dzielnica. Urzecze” sfinansowanym przez m.st. Warszawa. – Jeszcze kilka lat temu z okien mojego mieszkania na skraju Siekierek rozciągał się widok na morze zieleni: ogródki działkowe, a potem tereny zalewowe, aż po Wisłę i majaczący w oddali most Siekierkowski. Z czasem, przemierzając dawne uliczki dorożkarzy – Daktylową, Figową, Cytrynową - coraz częściej natykałem się na dźwigi budowlane. Stare Siekierki zaczęły odchodzić w przeszłość, wypełniły je osiedla deweloperskie. A Siekierki to właśnie część Urzecza i tak narodził się projekt i pomysł na wystawę – wyjaśnia Raniszewski.
Dziś, po latach zapomnienia, Urzecze znów budzi ciekawość badaczy. – Starsi mieszkańcy regionu trafnie zauważali, że tu żyć było trudno, ale się opłacało – opowiada dr Łukasz Maurycy Stanaszek, antropolog i badacz Urzecza z Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie, które jako współproducent wystawy zaprezentuje na wystawie archeologiczne artefakty z terenów nadwiślańskich.
Kurator wystawy: Mariusz Jerzy Raniszewski, PME
Grafika: Magdalena Sobolska
Otwarcie wystawy odbędzie się 22 sierpnia (sobota) w godzinach otwarcia Muzeum.
Wystawa potrwa do 11 kwietnia 2021 roku
Partnerzy wystawy: Samorząd Województwa Mazowieckiego, Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie, Muzeum Mazowieckie w Płocku, Powiat Piaseczyński, Gmina Konstancin Jeziorna, Gmina Góra Kalwaria, Centrum Kultury i Sportu w Karczewie, Dzielnica Wilanów, Dzielnica Wawer.
Patroni medialni wystawy: Chilli Zet, Zwykłe Życie, Dzielnica Wisła, Pismo Folkowe, Warszawa i okolice.
Więcej informacji o wystawie:
www https://ethnomuseum.pl/wystawy/nad-wisla-na-urzeczu/
FB https://www.facebook.com/events/3153213954724397/
Wyświetlono: 1220
